Vandaag kregen we het droevige bericht van echtgenote Carla dat in de ochtend onze oud-penningmeester, bestuursadviseur en Koninklijk onderscheiden erelid, in de kring van zijn geliefde familie op 76 jarige leeftijd is overleden. Hoewel we al een poosje wisten dat dit bericht er aan zou komen zijn we toch zeer geraakt door de wetenschap dat we onze trouwe clubvriend niet meer op een van onze clubevenementen zullen ontmoeten.
Dat Piet de leeftijd van 70 jaar zou halen was geen vanzelfsprekendheid; op jonge leeftijd manifesteerde zich bij Piet een zeldzame longziekte en een noodzakelijke operatie reduceerde zijn longinhoud tot dramatisch geringe proporties. Waar menigeen het in deze situatie op zou geven schakelde Piet over op de modus ‘kijken wat er mogelijk is’. Zijn wensberoep ‘automonteur’ was door fysieke beperkingen niet mogelijk maar door zich administratief te scholen was hij toch in staat in de dealerwereld aan de slag te gaan.
Tot het einde van Ford-dealer schap van Garage van Bunningen in Alpen aan den Rijn was Piet hier werkzaam. Later kwam hij in dienst van Peter van den Berge in de Kwakel. Zijn eerste baan gaf hem zijns inziens inzicht in het ‘verschil tussen Engelse Fordrijders en de Fordkopers die een Taunus kozen’. De sportiviteit die Piet in de Engelse Fords zag bepaalde ook de keuze voor zijn klassieke auto’s in de daarop volgende jaren. Een Cortina MK1, een Anglia 105E , een Lotus Cortina de laatste jaren een unieke Ford Classic Capri vulden in de loop der tijd zijn garage.
Wat al deze auto’s kenmerkte was hun opmerkelijk goede staat en conditie. Vaak deed Ford Nederland met succes een beroep op Piets merkentrouw bij modellenpresentaties en introducties en waar hij in zijn professionele leven door zijn gezondheid beperkt werd ontwikkelde Piet zich tot een verdienstelijk sleutelaar aan klassieke Fords. Piet stond voor authenticiteit wat hem het niet altijd terechte stempel ‘purist’ opleverde.
Drie jaar na de oprichting trad Piet Sneeuw toe tot het bestuur van de Engelse Ford Club. En toen na twee jaar de toenmalige penningmeester de handdoek in de ring gooide nam Piet geruisloos deze taak op zich. In die functie nam hij zonder morren verschillende aan de administratie gerelateerde taken op zich. Een bekende voetballer sprak ooit de legendarische woorden dat ‘je pas weet wat je had, als je merkt wat je mist’, en dat werd het bestuur erg duidelijk na zijn door zijn slechte gezondheid gedwongen terugtreden, voorjaar 2022.
Piet bewaakte de evenementenkalender, onderhield de ledenadministratie, trad op als clubadministrateur en was de ongekroonde koning van het penningmeesterschap. Bij elke bestuursvergadering lag er een actueel financieel overzicht, een bijgewerkt verslag uit de ledenadministratie en een nieuwe versie van de clubbegroting op tafel. Kenners roemen zijn kwaliteit de jaarrekening van dat juist afgelopen jaar al op het einde van januari van het volgende jaar op de Algemene Ledenvergadering te kunnen presenteren.
Bij dit alles was Piet een aimabel clubmens en echtgenote Carla zijn toegewijde secondant. Persoonlijk koester ik plezierige herinneringen aan de eerste keer dat ik Piet mocht ontmoeten op zijn toenmalige woonadres in Drenthe. Net als wat velen daarvoor en anderen daarna overkwam maakte ik bij die gelegenheid kennis met de gastvrijheid van Carla en Pieter in clubverband. De Engelse drop en zelfgebakken cake van Carla op de EFCN-stand tijdens de Onderdelendagen en bij de British Cars en Lifestyle werden inmiddels legendarisch.
Piet hield van autorijden en deed dat ook overwegend in de nieuwste Ford modellen van dat moment, maar als hij te vermoeid was moest Carla maar zorgen dat hij thuiskwam. Dat deed ze met liefde. En dus bestuurde Carla in voorkomende gevallen net zo gemakkelijk de Anglia naar Ell, de plek waar we meerdere keren het Pinksterweekend mochten meemaken. Een clubicoon is van ons heen gegaan.
We zullen Piet Sneeuw zeker missen, maar niet vergeten!
We condoleren Carla van harte met haar verlies dat ook de familiekring wreed doorklinkt.
